Ambassadeur Angela

Een dag om nooit meer te vergeten..

Er werd mij gevraagd om een bijzonder verhaal te delen dat ik heb meegemaakt op de werkvloer. Dit is een verhaal dat me altijd zal blijven bijblijven. 

Ik had een vrij rustige dienst op zaterdagochtend. We kregen te horen dat er een opname kwam van een oudere man met verdenking van SDH (subduraal hematoom, oftewel een bloeduitstorting). De man was betrokken geweest bij een ruzie. Hij was aanwezig bij een voetbalwedstrijd van zijn kleinkinderen waarbij ze ruzie kregen met de tegenpartij. Daaruit volgde een vechtpartij waarbij de man ertussen in was gekomen en flinke schoppen tegen zijn hoofd had gekregen.

De kleinkinderen waren, naast zijn eigen kinderen en echtegenote, aanwezig bij de opname. Ik weet nog dat ik dacht “wow, wat is hier aan de hand”. Het was een vrij heftige gebeurtenis, een overweldigend gevoel. Je voelde de emotie en spanning van de familieleden. Omdat de gewonde man ter observatie opgenomen werd in verband met een SDH, nam hij afscheid van zijn familie die naar huis gingen.

De volgende ochtend belde een van zijn kinderen en vroeg of hun moeder (zijn echtgenote) al in het ziekenhuis aanwezig was want ze nam haar telefoon niet op. Echter, zij was nog niet in het ziekenhuis geweest. Later op de dag kregen wij te horen dat de echtgenote van deze man overleden was aan een hartinfarct. Wat een shock! Samen met een aantal artsen ben ik het gaan vertellen aan de desbetreffende man. Ik keek hem aan en vroeg of hij het nog trok. Hij antwoordde “nu is mijn vrouw ook nog dood, wat moet ik nou?” Ik kneep de man in zijn hand en ging met tranen in mijn ogen voor het raam staan. We hielden het allemaal niet meer droog. Het was zo’n heftige gebeurtenis.

Uiteindelijk is de man geopereerd, maar heeft hij het helaas niet gered. Wat heel pijnlijk was voor zijn kinderen en kleinkinderen. Maar deze man was wel weer bij zijn vrouw!