Ambassadeur Angela

Ervaringsverhaal: wanneer je mantelzorger bent van je ouders

Angela vertelt in deze blog over haar ervaringen als mantelzorg. Zelf werkt ze al sinds haar achttiende in de zorg. Zo heeft ze gewerkt als helpende, verzorgende, doktersassistente en is ze momenteel actief als verpleegkundige. 

Mantelzorg

Mantelzorg is onbetaalde en vaak langdurige zorg voor zieke familieleden of vrienden. En langdurig, dat was de mantelzorg voor mij. Maar toch ben ik blij dat ik het heb kunnen doen.

Door omstandigheden was ik al sinds mijn elfde mantelzorger van mijn ouders. Mijn ouders gingen scheiden toen ik elf jaar was en samen mijn zes jaar jongere broertje bleef ik bij mijn moeder wonen. Mijn moeder had het er moeilijk mee. Met mijn vader had ik altijd een goede band, maar we hadden niet zo vaak contact. Maar zodra er wat aan de hand was, dan was ik de eerste die mijn vader belde. En wat doe je dan als een goed dochter betaamt? Tja, dan ga je weer erheen om te helpen waar je kan. En dat is altijd zo gebleven.

Na zeven moeilijke jaren bij mijn moeder thuis, had ze zich herpakt. Ze was weer de lieve, zorgzame moeder die ik altijd had gekend. Ze was echt mijn steun en toeverlaat. Ook toen ik een dochter kreeg, zorgde zij ervoor dat ik weer kon studeren door altijd op mijn dochter te passen. Helaas werd mijn moeder al op jonge leeftijd ziek. Ze had al langere tijd COPD en ze leefde op pijnstilling door een mislukte hernia-operatie. Dat was het enige wat haar een beetje op de been hield. Toen kreeg ze op haar vijftigste een hartinfarct en brak ze haar heup. Vanaf dat moment heb ik haar altijd geholpen, zowel huishoudelijk als lichamelijk. Het was soms heel erg zwaar: ik moest werken, voor mijn kind zorgen, het huishouden doen en studeren. En oh ja, dan ben je er zelf ook nog.

De stervensbegeleiding van mijn moeder

Als ik terug kijk op deze periode kan ik alleen maar zeggen dat ik het met alle liefde heb gedaan. Het allermooiste wat ik ooit heb kunnen doen voor mijn moeder is haar stervensbegeleiding. Ze vertrouwde mij compleet en kon alles loslaten, omdat ze wist dat ik alles voor haar zou doen zoals zij het hebben wilde.

Vanaf het moment dat ik hoorde dat mijn moeder ongeneeslijk ziek was, hebben we samen gepraat over hoe mijn moeder het op het eind wilde hebben. Ik ben de oudste in ons gezin en daarmee lag de verantwoordelijkheid bij mij. We wilden allebei niet dat ik daar tijdens mijn verdriet over na zou moeten denken. We hebben toen alles besproken over hoe zij ‘haar einde’ zag. “Nou, gewoon lekker slapen”, antwoordde ze.

Precies zoals zij dat wilde

Het was zaterdagochtend 07:00 uur en de telefoon gaat. De thuiszorg van mijn moeder belt dat ze mijn moeder niet wakker krijgen. De avond daarvoor had ik haar een dormicum (medicijn met een rustgevende werking en wat de spieren ontspant) gegeven, omdat ze ’s nachts liep te spoken. Eenmaal bij mijn moeder aangekomen probeerde ik haar te wekken. Ze opende haar ogen en ik kreeg een schik. “Nu gaat het gebeuren”, dacht ik. Mijn moeder werd op dat moment erg onrustig. Omdat ik geen dormicum tablet meer naar binnen kreeg, belde ik de Huisartsenpost. Tijdens het telefoongesprek werd mij verteld dat ik fentanylpleisters moest bijplakken en dat de arts onderweg was.

Toen de arts aankwam injecteerde hij de dormicum. Hij gaf echter aan dat er een probleem was. Omdat het zaterdag was, zou het heel moeilijk worden om thuiszorg te regelen die de dormicum kon injecteren. Ik gaf aan dat dit reeds met mijn moeder was besproken. Zij wilde dat ik de injectie zou zetten; mijn tante en nicht beaamden dit. Ik werkte immers als verpleegkundige, dus ik was bevoegd deze te zetten. Na akkoord van de arts schreef hij het recept voor en gaf de naalden en injectiespuiten. In de tussentijd was mijn moeder weer rustig geworden. Behalve de ochtenden, dan was ze vaak nog wat onrustig. De thuiszorg mocht haar dan niet verzorgen of de haren wassen, dus dat deed ik samen met een vriendin van mij die ook in de zorg werkte.

Ik ben deze hele tijd niet meer van haar bed geweken tot het einde. Het klinkt misschien wat gek of luguber, maar het voelt heel goed dat ik dit voor mijn moeder heb kunnen (en mogen) doen. Alles is precies gegaan zoals zij het wilde: heel rustig en vredig in het bijzijn van haar familie.