Ambassadeur Margreet

Een dag op de werkvloer met Margreet

Een aantal jaren geleden had ik een gesprek met een cliënt, die op de gesloten afdeling zat van de GGZ-instelling waar ik op dat moment werkte. De man had in het verleden meerdere mensen mishandeld en was voor zijn opname in de GGZ-instelling voor deze strafbare feiten in detentie geweest. Op de afdeling stond hij bekend als iemand met een kort lontje. 

Hij vroeg mij “wat betekent geweldloos?” Hij wilde graag zijn verhaal aan mij vertellen en vroeg of ik dat aan zou kunnen, omdat hij dacht dat ik geweldloos zou zijn. Ik stond open voor een gesprek, maar kaatste de bal terug met de vraag waarom hij dacht dat ik geweldloos zou zijn. Ik vertelde hem dat geweldloos zijn voor mij te maken heeft met het bewust zijn van je eigen grenzen. Maar deze grenzen zijn wel in beweging zijn; de grenzen zijn geen statisch gegeven. Op dat moment ontstond een waardevol gesprek over zijn verleden vol geweld en tegelijkertijd zijn verlangen voor het breken daarmee. Hij stelde zich open en moest huilen tijdens ons gesprek. Het leek hem op te luchten en bedankte me aan het eind van ons contact. Gedurende mijn dienst hield ik hem wel in de gaten. Ik wilde er namelijk zeker van zijn of de openheid en ons gesprek oké voor hem was geweest. 

Ik vond ons gesprek erg bijzonder. Het was mooi om te zien hoe deze ‘gewelddadige’ man om kon gaan met afstand en nabijheid. Het raakte mij dat deze man zo open was over zijn verleden en zijn emoties durfde te laten zien. Ik hoopte met dit gesprek het een en ander bij hem zou losmaken. Dat hij zou kunnen voelen dat er een keuze is; geweld plegen versus geen geweld plegen. Doordat ik vragen stelde en hem een spiegel voor hield, kwam hij in contact met zijn eigen verleden en overtuigingen. 

In mijn werk kom ik vaker kleine dilemma’s tegen waarbij ik me enerzijds verantwoordelijk voel voor de ander, maar anderzijds moet ik dat als zorgverlener loslaten en men de ruimte geven door enkel aanwezig te zijn. Werken in zo’n spanningsveld hoort bij ons vak. En dan hoeft het niet perfect te zijn.  

Herken jij je hier ook in?